Д-р КРСТО СТАВРИЌ, доцент, е роден на 17 април 1893 г. во Битола. Тука ја завршил (во 1913 г.) грчката класична гимназија, а во 1914 г. и српската. Како гимназијалец работел како аптекарски помошник, што било предуслов за да се запише на Фармацевтскиот факултет во Цариград. По избувнувањето на Првата балканска војна, ги прекинал студиите и се вратил во Битола. Од 1914 до 1917 г. бил аптекарски помошник, во битолската и солунската воена болница. Поради доброто познавање на странски јазици (турски, грчки, француски, германски, српски, руски и други) бил и воен толкувач (во Солун и Марсеј), што му послужило како препорака за добивање стипендија и му овозможило да се запише (во 1917 г.) на студии на Фармацевтскиот факултет во Женева. Паралелно студирал и на Филозофскиот факултет (хемија, физика и минералогија). Во 1920 г. го завршува Фармацевтскиот, а во 1921 г. и Филозофскиот факултет, здобивајќи се со титулата магистер по фармација и доктор по хемија (насловот на тезата му е „Nouvelles syntheses de pyrimidines”). По враќањето од Швајцарија, како шеф на лабораторија во Белград, со проф. Ѓаја работел на полето на токсикологијата, броматологијата и биохемијата. Во 1923 г. бил назначен за шеф на лабораторијата и аптеката при Скопската окружна болница, а во 1925 г., по добиената концесија, ја отворил својата аптека со хемиска лабораторија „Нада” со која раководител до 1948 г. и во која произведувал неколку свои патентирани лекарства (цефалин, раствор за лекување на изгореници, и резовит, маст против егземи). За потребите на сопственото производство на рицинусово масло го финансирал садењето на рицинус. На Природно-математичкиот факултет стапил на работа во 1948 г. како предавач, а во 1952 г. бил избран за доцент по аналитичка хемија. Наставник на Институтот бил до 7 јули 1960 г. кога настрадал во сообраќајна несреќа. Неговите студенти се сеќаваат на д-р Крсто Ставриќ како на неповторлива жива енциклопедија на најразлични методи и постапки за квантитативни аналитички определувања, како на човек кој средствата од својата аптека несебично му ги ставал на располагање на тукушто формираниот Хемиски институт и кој со своето знаење, луцидни идеи и вешти раце успеал да ја приспособи зградата на Гази Баба, инсталациите и лабораториите во неа на потребите за изведување практична настава по хемија. Макар што во најголемиот дел од својот животен век работел како аптекар, секогаш го привлекувала и лабораториската и научната работа. Пред Втората светска војна резултатите од својата работа ги објавувал во Аптекарски гласник и во други списанија. Во последните години од животот работел врз примената на Бернулиевиот закон за определување на водата, екстракцијата на никотинот и слично. Во 1956 г. во Љубљана работел на подрачјето на силикатната хемија и вршел анализи на македонските глини со диференцијално-термичка и спектрографска анализа. Ненадејната смрт го спречила да ја заврши оваа работа и да ги објави резултатите од неа.
Повеќе за животот на проф. Ставриќ може да се прочита тука.